SUEVOS - SCHWABEN

Para quem não conhecer: muito interessante livro de ponências do congresso sobre os suevos celebrado pola Universidade do Minho, em Braga em 1996 "Suevos-Schwaben" de Erwin Koller e Hugo Laitenberger. Os mapas ilustram a importância da Galiza medieval.

Que não nos mudem a história os falsários da historiografia oficial espanhola!!!

O livro está disponível para ler ou imprimir em google:
http://books.google.es/books?id=aGc2GwyvuEgC&pg=PR35&dq=sueben+galicien&source=gbs_selected_pages&cad=3#v=onepage&q=sueben%20galicien&f=false

A Galiza aústriaca: Gallizien

Gallizien é um município da Áustria localizado no distrito de Völkermarkt, no estado de Caríntia.
Vila alcumada por influência da nossa Galiza. A influência do Reino (ou Imperio da Galiza) medieval é negada pola historiografia espanhola.

Também é acochada a importância da Galiza até a idade moderna e contemporánea passando pola Francessada em que o protagonismo dos exércitos galegos na expulssão da península de Napoleão foi fulcral.
http://www.gallizien.gv.at/?
Chronik


Das Gebiet zwischen Karawanken und Drau zeigt frühe Besiedlungsspuren. Der älteste regionale Fund war eine mittelbronzezeitliche Bronzedolchklinge. Zumindest seit der Spätantike muss es von Juenna (Globasnitz/Hemmaberg) her eine Straße mit einem noch nicht näher lokalisierten Drauübergang gegeben haben. Im Jahr 1931 entdeckte man bei Goritschach südlich von Möchling die Reste einer römischen Villa und einer Siedlung, von der ein gleichmäßiger Weg auf den Steinerberg führte. Am Steinerberg selbst, einem 653 m hohen Bergrücken, fand man eine ausgedehnte Befestigungsanlage mit Wällen um ein ovales Plateau vor.

Gegen Ende des 6. Jahrhunderts ließen sich in den günstig gelegenen Siedlungsgebieten Alpenslawen nieder, welche auch in den Ortsnamen auffällige Spuren bis heute hinterließen. So finden sich unter den landschaftsbezogenen Ortsnamen Namenspaare wie Dolintschach (Talmulden-bewohner) und Goritschach (Bergkuppenbewohner), oder Glantschach (bei denen am steilen Hohlweg) und Krejanzach.


Um 1100 errichteten dann die Herren des Landgerichts Rechberg zum Schutze ihrer Herrschaft am Nordhang des Obirs auf einem steilen Felskopf unweit des berühmten Wasserfalles die Burg Wildenstein. Der Kärntner Herzog gab sie nach 1209 wie Rechberg als Lehen aus, bis sie - nach Unrest - 1348 einem Erdbeben zum Opfer fiel und nicht wieder aufgebaut wurde. Heute sind von der Burg nur mehr Teile des Berings, ein Turmbau und ein Stück des Palas erkennbar.

1123 hatte Herzog Heinrich IV. von Spanheim das "predium quod Mochilich dicitur" (Möchling) dem Benediktinerstift St. Paul geschenkt.

Kirchlich unterstand das ganze Gebiet südlich der Drau seit 811 dem Patriarchat Aquileja, und die meisten Kirchen innerhalb der heutigen Gemeindegrenze waren Gründungen von Klöstern oder standen in enger Beziehung zu diesen.

Der Ort Gallizien verdankt seiner Kirche den ungewöhnlichen Ortsnamen. Hier konnten zunächst die Augustiner-Chorherren von Eberndorf nach einer reichen Stiftung eine Eigenkirche zum hl. Jakob d.Ä. gründen. Nachdem die Kirche zuerst "unter Wildenstein" und "an der Vellach" hieß, erhielt der Ort im 15. Jh. , im Anklang an die bis heute bekannte Wallfahrtskirche Santiago de Compostela (hl. Jakob) in der nordspanischen Provinz Galicia, den Namen.

Ab dem 17 Jh. bildete dann Rechberg mit Sonnegg, Stein und Feuersberg ein großes vereinigtes Landgericht in den Händen der Grafen Orsini-Rosenberg.

Der Seebergsattel war bis zum Ausbau der Loiblstraße im 16 Jh. wichtiger regionaler Karawankenübergang. Der Paßweg führte durch Möchling, wo sich eine Überführ über die Drau befand. Im Jahr 1836 errichtete ein Bauer aus Seeland unterhalb von Schloß Saager eine hölzerne Mautbrücke, die nach der Schloßkirche von Saager hinfort Annabrücke gennant wurde.

Seit der 2. Hälfte des 20. Jahrhunderts gewinnt der Sommerfremdenverkehr für die Gemeinde immer mehr an Bedeutung. Die nahen Seegebiete ermöglichen heute in Gallizien Urlaub in einer noch unberührten Natur, abseits von Stress und Hektik.

Palestras sobre a nossa história, língua , meio e cultura para escutar e baixar da rede

Neste porta de podcast ou documentos e recursos sonoros gravados em formato digital achamos o canle "Gallaecia" que reune uma série de palestras, mesas redondas e exposições sobre diversos aspeitos da nossa história, a nossa cultura, o nosso meio ambiente, a nossa situação nacional que ademais de escutar "online" podemos descarregar para regista-los em um CD ou DVD ou como arquivo mp3 para escutar mentres realizamos outras actividades ou nos deslocamos no carro, fazemos desporto, etc.

Imprescindíveis porquanto consituem uma seleção das melhores palestras e dos melhores intelectuais do novo paradigma de estudo da nossa cultura e história, fugindo da historiografia fantasiosa que o vencedor impõe sempre para adequar o passado ao seu projecto imperial do presente e futuro. Muito recomendável.

http://www.ivoox.com/escuchar-gallaecia_nq_3721_1.html

Interessante trabalho sobre toponímia e antroponímia sueva

Recolhemos aquí a ligação a uma entrada muito interessante à respeito da antroponímia sueva no antigo Galliciense Regnum ou Reino Galego fundado no século V polos nossos avôs suevos.

Incluido no blogue de Cossué, Fror Na Area: frornarea.blogspot.com

Destruido castro único em Corunha

O jornalista e professor universitário Manuel Gago no seu blogue Capítulo O (premer acima a ligaçom) da-nos conta desta desfeita da que extraimos as imagens que acompanham esta entrada. O Xornal também recolhe hoje esta nova redigida por Hector J. Pena que reproducimos aquí:

"Hai seis anos, arqueólogos, ecoloxistas e veciños denunciaban que as obras do porto exterior da Coruña, en Punta Langosteira, ían levar por diante o castro de Cabo Cociñadoiro. A este respecto, a Declaración de Impacto Ambiental do 23 de febreiro de 2001 do Ministerio de Medio Ambiente xa recoñecía a existencia dun importante patrimonio cultural na futura zona de obras, no que se incluían outros catro asentamentos e un santuario, ademais de facer constar “a presenza dun castro de pequenas dimensións, o castro do Cociñadoiro”.

Esa mesma declaración recollía que entre o patrimonio arqueolóxico, “os principais efectos serían sobre o Cabo Cociñadoiro”. A solución que o Ministerio de Medio Ambiente propuña como medida protectora consistía nunha “actuación de rescate dirixida por técnicos arqueólogos a fin de proceder á protección e a conservación dos restos”.

A principios do 2005 comezaban unhas escavacións que cara a principios do verán xa estaban rematadas. Eses traballos arqueolóxicos sacaron á luz 23.000 obxectos, pese a que solo foron inventariadas 9.687 pezas, segundo un informe elaborado polo equipo arqueolóxico. Despois, a historia deixou paso ao progreso e as obras seguiron o seu curso, levando por diante o Castro de Cociñadoiro –tamén coñecido como de Punta de Muros–.

O xornalista Manuel Gago lembraba onte na súa bitácora (www.manuelgago.org/blog) todo este proceso, e citaba que o pasado 11 setembro se presentou en Cádiz o libro Cuaternario y arqueología: Homenaje a Francisco Giles Pacheco. O volume inclúe un estudo sobre o devandito castro dos profesores Juan A. Cano Pan –director da escavación do 2005– e Fernán Gómez Filgueiras de Brage. Nel, os arqueólogos falan da “necesidade” da intervención nun xacemento que parecía “bastante degradado”, e dunhas actuacións que consistiron na “desmontaxe” das distintas estruturas atopadas unha vez escavadas, “reservando as máis representativas e mellor conservadas do poboado para a súa posterior recolocación nun centro de interpretación”.

IMPORTANCIA ARQUEOLÓXICA

Este estudo revela un aspecto vital para calibrar a importancia do xacemento: a cronoloxía. Os inicios do poboamento sitúanse no século IX a.C., sendo o seu apoxeo entre o VII e o VII, para ser abandonado na segunda Idade do Ferro, tempo no que a actividade castrexa no resto de Galicia estaba en pleno apoxeo.

“Trátase da datación máis antiga da Idade do Ferro en Galicia”, apunta o arqueólogo Ramón Boga. Na mesma liña maniféstase o propio Manuel Gago, que apunta que o de Punta de Muros é “un castro totalmente único”. “É o único deste tipo en Galicia, cunhas estruturas que responden máis a tipoloxías do ámbito mediterráneo que as galegas, e que revelan unha sociedade moi complexa, capaz de cambiar toda a concepción da prehistoria de Galicia. Ademais, esa é unha zona moi pouco fértil, e durante as escavacións non se atoparon moitas das ferramentas comúns dos castros, como muíños de man, o que levanta dúbidas sobre como se alimentaban”, engade.

Agora que non hai volta atrás, a Autoridade Portuaria considera instalar un centro de interpretación do desaparecido castro no seu lugar, que contará con miradoiro e restaurante. “O centro pretende ser un complexo de usos múltiples con fins sociais”, indica un portavoz na Autoridade Portuaria da Coruña.

Tras un proceso de selección, criticado por asociacións de veciños e afectados como Monte da Estrela por “limitar a igualdade de oportunidades” e polo “baixo” importe do investimento, escolléronse 16 proxectos, dos cales seis foron nomeados finalistas. “O noso obxectivo é nomear un gañador en poucas semanas e comezar coa construción coa idea de que estea funcionando no 2012”, apuntan dende o porto coruñés.

Con respecto á polémica sobre as actuacións levadas a cabo no castro de Cociñadoiro, a Autoridade Portuaria afirma que tras a escavación “todo foi recuperado e catalogado” e que “nada foi destruído”, pese a que Verónica Blanco, da Asociación Cultural Monte da Estrela, sinala que “os restos están en teoría no porto, malia a que nada é seguro”, e que o caso da obra de Punta Langosteira é un claro exemplo de que “a obra civil prima sobre o patrimonio histórico”.

Ringfort, os castros do resto dos paises celtas

Ringforts are circular fortified settlements that were mostly built during the Iron Age (800 BCE–400 CE), although some may have been built as late as the Early Middle Ages (up until ~1000 CE). They are found in Northern Europe, especially in Ireland.

In Irish language sources they are known by a number of names: ráth (anglicised rath), lios (anglicised lis), caiseal (anglicised cashel), cathair (anglicised caher or cahir) and dún (anglicised dun or doon).^[1][2] The ráth and lios was an earthen ring-fort; the ráth being the enclosing bank and the lios being the open space within.^[1][2] The caiseal and cathair was a stone ring-fort.^[1][2] The term dún was usually used for any stronghold of importance, which may or may not be ring-shaped.^[1]

In terms of quantity, distribution and access, no historical or archaeological record of the Early Medieval Period in Ireland comes close to the ringfort. Over 45,000 sites have been identified as ringforts throughout Ireland and it is generally accepted that in the region of 60,000 ringfort sites can be identified. It is probable that due to intensive farming methods, the levelling of field and expansion of urban areas than many more were originally built but have been lost to us today, but through the use of early Ordnance Survey maps and aerial photography many previously unknown ringforts have been discovered. Also, the extensive archaeological work that has accompanied the large road-building programs in Ireland have uncovered many unknown "fairy forts" and will probably continue to do so.

Despite regional variations in the density of ringforts particularly in the areas of Meath and traditional Leinster where there are comparatively few ringforts, they are generally a feature common throughout the country, with a mean density of just over one ringfort within any area of 2 km². Despite their number, consensus has yet to be reached on two of the principal issues relating to ringforts, firstly, when they were built and secondly, what their function was.

Começam excavações arqueológicas no Monte de Lobeira em Vila-Garcia

Segundo informa a arqueóloga vilagarciana e professora da Universidade de Vigo, Bea Comendador no blogue http://apedradoencanto.blogspot.com/ hoje começam dous sondeios arqueológicos para determinar a natureza de um círculo lítico a a sua possível relação com túmulos adjazentes. Convidam a tod@a aquel@ interessad@a a visitar os trabalhos. Avante pola recuperação do nosso património histórico e arqueológico. Sem passado não somos nada.

Toponimia celta em Condado-Paradanta

O "Dictionary of Celtic Mithology" de James MacKillop nos oferece uma entrada do termo "condatis", deidade celta cuja definição indica: CONDATIS (CONDADO): alta deidade da Bretanha ocupada por Roma associada principalmente com as confluências dos rios. As suas
aras ou santuários têm sido achados entre os rios Tyne e Tees em Northumberland, Cumberland e Durham no norte do que hoje é Inglaterra. Soe identificarse com o Marte romano. Este término é empregado em muitos topónimos, alguns tam lonjanos como na Gália. E podemos engadir como na Galiza onde temos a comarca do Condado e o rio Tea em Ponte Areias que conflue no Minho. Mais um paralelismo cultural entre Galiza e o mundo atlántico dos paises celtas.

Gallaecia não era Hispánia

Later Gallaecia

In Beatus of Liébana (d. 798), Gallaecia refers to the Christian part of the Iberian peninsula, whereas Hispania refers to the Muslim one. The emirs found it not worth their while to conquer these mountains filled with fighters and lacking oil or wine.

Sancho III of Navarre in 1029 refers to Vermudo III as Imperator domus Vermudus in Gallaecia.

GALLAECIA , O REINO DE GALIZA, é passado mas conformou o nosso presente por ser a época de maior esplendor do nosso pais a respeito da consolidaçom das instituiçons terriotoriais próprias da Galiza, como as paróquias ou freguesias, o direito comunal (P.E. montes em mao comum), o grosso do nosso direito civil de origem suevo-germánico (hoje subsidiário do espanhol), a nossa língua nacional, o celme da nossa música tradicional (a palavra GAITA tem origem germánica sueva, vem de cabra (o fol tradicional é o estómago da cabra) em língua germánica), costumes diversos como os referentes a muitas festas tradicionais como o Entruido com paralelismos actuais em Aústria), etc, etc.

Sem Reino de Galiza, hoje nom existiria nem a língua nem Galiza como entidade.

As provincias por exemplo som um invento de um espanhol Javier de Burgos a meados do século XIX, copiando aos franceses por que os espanhóis nunca se distinguiram por inovar demasiado a nom ser a correr e dando pancadas a umha bola...

QUEM ANDA A MENTAR O PASSADO SOM OS NACIONALISTAS ESPANHÓIS COM A SUA BANDEIRA QUE UNIFICA BAIXO HEGEMONIA CASTELHANA OS TRÊS REINOS NOM CASTELHANOS, HOJE NAÇONS NOM ESPANHOLAS: AS CADEAS DO REINO DE NAFARROA, AS BARRAS DE ARAGOM-CATALUNYA E O LEOM DE GALLAECIA-ASTÚRIES-LLION.

Galiza será umha nova Phoénix !!!